Er is weer vooruitgang te melden op de Columbiawerf.
Het geheel begint wat meer smoel te krijgen.
De voorste kajuit moet los worden gehouden van de achterste opbouw. Want deze opbouw moet er af kunnen ivm het aan en uitzetten van diverse schakelaartjes om draadloos te kunnen sturen.
Dit heeft dan weer allerlei te verzinnen oplossingen tot gevolg. Het is geen bouwdoos, waar alles professioneel is uitgekiend. Maar dit is toch leuker.
Ook kunnen er nog steeds bewaarde materialen gebruikt worden zoals het dak van de opbouw. Ooit door mijn vader gemaakt als vliegtuigvleugel, maar aangezien het profiel mooi symmetrisch is, kan het als dak dienen voor deze boot. Gevonden in een zakje met allerlei houtresten.
Zo denken we ook nog steeds aan onze dierbaren.
Er ligt nog heel wat werk te wachten voor hij kan varen.
Maar het is leuk werk en er is geen reder die met boetes dreigt.
